- W tym miesiącu będziemy rozważać dalej o wszystkich cnotach prowadzących nas do Boga, do Jego Miłości, Szczęścia i Pokoju. Szczególnie jednak będziemy się zastanawiać nad rolą i znaczeniem miłości braterskiej, braterskości, jako obowiązku wszystkich wierzących: "Myśmy poznali i uwierzyli Miłości, jaką Bóg ma ku nam. BÓG JEST MIŁOŚCIĄ: kto trwa w Miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim."(1 J 4,16).
- Życie tą Miłością stawia Bóg jako warunek do osiągnięcia Nieba. Pamiętajmy jednak zawsze, że Miłość do bliźniego jest nierozdzielna od miłości do Boga.
O tym uczy sam Pan Jezus: "Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze Przykazanie. - Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy." (Mt 22,37‑40). - Zaś św. Jan Apostoł wyjaśnia: "Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Takie zaś mamy od Niego Przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego." (1 J 4,20‑21).
- Jezus powiedział: "Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni." (Mt 5,17-18). - Jezusowi chodziło oczywiście o wypełnienie Prawa Bożego, a nie ludzkich tradycji, dlatego Jezus powiedział: "Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi. Uchyliliście Przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie. I mówił do nich: Umiecie dobrze uchylać Przykazanie Boże, aby swoją tradycję zachować." (Mk 7,6‑9). - Niestety ten sam proces dokonał się również w historii całego Chrześcijaństwa w formie jak gdyby powrotu do Starotestamentalnych norm i zwyczajów, w rzeczywistości nieraz nawet przekreślających Prawo Miłości Chrystusowej.
- Prawa ludzkie są też konieczne, ale mają ułatwiać człowiekowi drogę do Boga. Prawa ludzkie są wtedy dobre, gdy są podporządkowane Prawu Miłości Bożej oraz Prawu Miłości bliźniego, czyli fundamentalnym Prawom Prawdy i Sprawiedliwości Bożej. - Dlatego właśnie Sobór Watykański II możemy widzieć jako Nowe Zesłanie Ducha Świętego na świat.
- Zdarzają się oczywiście wypadki, i to nierzadko, że Nauka Soboru Watykańskiego II jest przez niektórych ludzi celowo fałszowana przez przylepianie do niej fałszywych interpretacji czy ukazywanie jej w fałszywym świetle.- Bądźmy więc bardzo ostrożni czytając wszelkie ekstremistyczne komentarze do Nauk Soboru Watykańskiego II. Gwarantem właściwej interpretacji Nauki tego Soboru jest zawsze Papież oraz biskupi, kapłani i inni, którzy nauczają w jedności z Papieżem. - Ponadto, niestety przez wielu ludzi Nauka Soboru Watykańskiego II nie jest dobrze rozumiana. Stąd też powstają liczne nieporozumienia. - Mimo, że Sobór Watykański III jest konieczny i pilny, to jednak najpierw musi się dokonać to, co Duch Święty mówi nam poprzez Nauki Soboru Watykańskiego II. - Wypełniając więc to pierwsze, módlmy się już dziś gorąco do Ducha Świętego o to drugie. - Bóg sprawi wszystko tak, jak potrzeba, gdy nadejdzie właściwy czas! - Widząc, co szatan wyprawia z ludźmi na całym świecie, nie bójmy się nowego wylewu Łask, szczególnie Światła Ducha Świętego!
- Módlmy się o to indywidualnie i w naszych rodzinach bardzo gorąco!
- Jak w codziennej praktyce powinna wyglądać miłość braterska i na czym powinna się opierać - tego piękne streszczenie daje nam św. Paweł, Apostoł Narodów, w swym liście do Koryntian: "Gdybym mówił językami ludzi i Aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką (możliwą) wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, (nie jest) jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie." (1 Kor 13,1-8).
- Miłość Boża objawia się ludzkości w Jezusie Chrystusie podobnie jak promień światła, który w pryzmacie rozszczepia się w cudowną tęczę różnych barw. Tak więc w Jezusie Chrystusie widzimy Miłość Bożą w owych cudownych barwach: Miłości Bliźniego, Miłości Braterskiej, Miłości Prawdy, Miłości Sprawiedliwości, Miłości Dobroci, Miłości Miłosierdzia, Miłości Cierpliwości, Miłości Wierności, Miłości Pokory, Miłości Posłuszeństwa, Miłości Ofiary itp. - Te różnorodne formy Miłości Bożej nazywamy cnotami.
- W każdym Słowie Bożym znajdujemy choćby maleńką cząstkę tego, czego Bóg, Ojciec Niebieski, od nas oczekuje, czego ludzkość i świat potrzebują jak zbawczego leku. Dlatego Nowa Ewangelizacja ma służyć wiernemu spełnianiu Woli Ojca z Nieba, w celu oczyszczenia się całego Chrześcijaństwa z błędnych praw ludzkich: "aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w nas jedno, ABY ŚWIAT UWIERZYŁ, żeś Ty Mnie posłał."(J 17,21).
- "Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w Miłości Mojej! Jeśli będziecie zachowywać Moje Przykazania, będziecie trwać w Miłości Mojej, tak jak Ja zachowałem Przykazania Ojca Mego i trwam w Jego Miłości. To wam powiedziałem, aby RADOŚĆ MOJA w was była i aby radość wasza była PEŁNA." (J 15,9‑11).
Te zadania najlepiej może urzeczywistnić rodzina poprzez
CODZIENNĄ, WSPÓLNĄ MODLITWĘ z ROZWAŻANIEM SŁOWA BOŻEGO.
W nowym Katechizmie na temat miłości braterskiej, czy braterstwa, czytamy:
¨ (1890) "Istnieje pewne podobieństwo między jednością Osób Boskich a braterstwem, jakie ludzie powinni zaprowadzić między sobą."
¨ (1939) "Zasada solidarności, nazywana także «przyjaźnią» lub «miłością społeczną», jest bezpośrednim wymaganiem braterstwa ludzkiego i chrześcijańskiego."
¨ (1941) "Problemy społeczno-gospodarcze mogą być rozwiązywane jedynie za pomocą różnych form solidarności: solidarności biednych, solidarności między bogatymi i biednymi, solidarności pracujących, solidarności między pracodawcami a pracownikami w przedsiębiorstwie, solidarności między narodami i ludami. Solidarność międzynarodowa jest wymaganiem natury moralnej. Od niej jest w pewnym stopniu uzależniony pokój na świecie."
¨ (1947) "Równa godność osób ludzkich domaga się wysiłku na rzecz zmniejszenia krzywdzących nierówności społecznych i gospodarczych. Prowadzi do wyeliminowania krzywdzących różnic."
¨ (1948) "Solidarność jest cnotą wybitnie chrześcijańską. Urzeczywistnia ona podział dóbr duchowych jeszcze bardziej niż materialnych."
- Kto poważnie pragnie Szczęścia i Pokoju Bożego, ten na pewno będzie się starał dobrze poznać miłość braterską, a więc zrozumieć na czym polega i przyjąć ją jako podstawę swojego działania - będzie się starał o nią wszędzie tam, gdzie żyje: w rodzinie, na modlitwie, w pracy, w czasie wypoczynku itp., zgodnie ze Złotą Regułą Jezusa: "Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie!" (Mt 7,12), - idąc za piękną radą św. Pawła: "W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg Pokoju będzie z wami." (Flp 4,8‑9).