Słowo Boże: Rz 12,312

Słowo Boże:                                  Rz 12,3‑12

"Mocą bowiem Łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo - według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność - podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według udzielonej nam Łaski różne dary: bądź dar proroctwa - (do stosowania) zgodnie z wiarą; bądź to urząd diakona - dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nau­czyciela - dla wypełniania czynności nauczycielskich; bądź dar upominania - dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, (niech to czyni) ze szczodro­bliwością; kto jest przełożonym, (niech działa) z gorliwością; KTO PEŁNI UCZYNKI MIŁOSIERDZIA, (NIECH TO CZYNI) OCHOCZO. Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali!"

P: Oto Słowo Boże! — W: Bogu niech będą dzięki!

Pomoc w rozważaniach:

- To Słowo Boże wyjaśnia nam, co znaczy według Woli Ojca Niebieskiego jedność w wielości, o czym dzisiaj tak często się mówi, a co również często jest błędnie rozumiane. - Jedność człowieka z Bogiem, jedność w rodzinie i jedność między wszystkimi ludźmi jest wyraźną Wolą Ojca Niebieskiego, Syna Bożego i Ducha Świętego. Jedność ta, wzorowana na Jedności w Miłości Trójcy Przenajświętszej, jest równocześnie warunkiem pokoju między ludźmi i trwałego szczęścia, które może dać jedynie Bóg, gdy wiernie spełniamy wszystko, czego On w Jezusie poucza.

- Dzisiaj św. Pawłowi w jego wezwaniu do miłosierdzia chodzi przede wszystkim o to, abyśmy praktykowali je dobrowolnie, z własnej, nieprzymuszonej woli, a przede wszystkim czynili to chętnie i radośnie, "albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg" (2 Kor 9,7). - Gdyby nasza posługa bliźnim nie wypływała z czystej Miłości Bożej, nosiłaby ona w sobie niebezpieczeństwo egoizmu, a więc nie miałaby zasługi na Życie i Szczęście Wieczne w Niebie. - O tym poucza sam Jezus:

"Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?" (Mt 5,46‑47).

- Zaś św. Paweł dodaje: "Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszo­nym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg." (2 Kor 9,6-7), oraz: "Jako więc wybrańcy Boży - święci i umiłowani - obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy!" (Kol 3,12-13).

·       Czy chętnie i radośnie praktykuję uczynki miłosierdzia jako spełnienie Woli Jezusa, która jest zawsze wyrazem Woli Ojca Niebieskiego, mimo że to nieraz może mnie kosztować wiele wysiłku? - Czy wypełniam uczynki miłosierdzia wobec duszy: grzeszących upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpli­wie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych?

W świetle Słowa Bożego - czyniąc dobre postanowienie - przeprośmy Boga za wszelkie nasze zaniedbania, winy i grzechy, z pokorą prosząc o ich przebaczenie

Modlitwa dnia: