Słowo Boże: J 6,914

Słowo Boże:                                  J 6,9‑14

"«Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?» Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść!»
A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich docho­dziła do pięciu tysięcy. JEZUS WIĘC WZIĄŁ CHLEBY I ODMÓWIWSZY DZIĘKCZYNIENIE, ROZDAŁ SIEDZĄCYM; PODOBNIE UCZYNIŁ Z RYBAMI, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chle­bów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat»."

P: Oto Słowo Boże! — W: Bogu niech będą dzięki!

Pomoc w rozważaniach:

- Słowo Boże, które dziś rozważamy, opisuje nam ponownie wielki cud, którego dokonał Jezus. Tutaj widzimy, że Jezus nawet nie prosi Ojca o cud, lecz wierzy, że się on stanie i dlatego od razu zanosi do Ojca "DZIĘKCZYNIENIE"! - O takiej właśnie wierze, bez żadnego wątpienia, rozważaliśmy również wczoraj.

- Św. Jan Apostoł pisze, że było ok. 5000 mężczyzn. Liczba kobiet, młodzieży i dzieci pozostaje nieznana. Można się tylko domyślać, że razem było być może około 10.000 ludzi. Tyle więc zostało nakarmionych pięcioma bochenkami jęcz­miennego chleba i dwiema rybami! - A potem Apostołowie zebranymi resztkami napełnili jeszcze dwanaście koszy. - Nie dziwmy się więc, że ludzie byli tym cudem zachwyceni i że uznali Jezusa za Proroka. -

- Dzisiaj wiemy, że Jezus był nie tylko Prorokiem, lecz że On jest Odwiecznym Synem Bożym, a więc prawdziwym Bogiem, który stał się człowiekiem, aby nas zbawić i nauczyć takiego życia, byśmy mogli odzyskać Szczęście Wieczne w Niebie.

Dlatego Jezus powiada do niewiernego Tomasza: "Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli." (J 20,29) oraz: "BŁOGOSŁAWIENI CI, KTÓRZY SŁUCHAJĄ SŁOWA BOŻEGO I ZACHOWUJĄ JE." (Łk 11,28).

- Tym cudem rozmnożenia Jezus pragnie nam równocześnie ukazać moc modlitwy dziękczynnej. Dlatego też św. Paweł poucza: "W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem Wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was." (1 Tes 5,18).

- Ostatecznie wszystko, co mamy, na przykład do jedzenia, jest ciągłym cudem roz­mnażania, który przecież Bóg sprawia poprzez siły przyrody, które sam ustanowił.
- Tych, którzy nie chcą dziękować Bogu, Psalmista ostrzega: "Czy się nie opamię­tają ci, którzy czynią nieprawość, co lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, a nie wzywają Boga?" (Ps 53,5).

·      Czy zdaję sobie z tego sprawę, że jeśli modlę się z głęboką wiarą i bez wątpienia oraz z wielką wdzięcznością i miłością do Boga, wtedy mogę osiągnąć więcej niż się spodziewam, nawet wielki cud? - Czy odmawiam chętnie modlitwę dzięk­czynną do Ojca Niebieskiego, jak to czynił Jezus, przynajmniej po spożyciu pokarmów? - Czy dla mnie jest już czymś naturalnym dziękować w pierwszym rzędzie Bogu za wszystko, także za chleb codzienny, za zdrowie, jak również ludziom, którzy nam dobro wyświadczają?

·      W świetle Słowa Bożego - czyniąc dobre postanowienie - przeprośmy Boga za wszelkie nasze zaniedbania, winy i grzechy, z pokorą prosząc o ich przebaczenie.

Modlitwa dnia: