Słowo Boże: Dz 20,24-36

Słowo Boże:                                  Dz 20,24-36

"«Ja zgoła nie cenię sobie życia, bylebym tylko dokończył biegu i posługiwania, które otrzymałem od Pana Jezusa: bylebym dał świadectwo o Ewangelii Łaski Bożej. Wiem teraz, że wy wszyscy, wśród których po drodze głosiłem Królestwo, już mnie nie ujrzycie. Dlatego oświadczam wam dzisiaj: Nie jestem winien niczyjej krwi, bo nie uchylałem się tchórzliwie od GŁOSZENIA WAM CAŁEJ WOLI BOŻEJ. Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przesta­wałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i Słowu Jego Łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi. Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o Słowach Pana Jezusa, który powiedział: Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu». Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi."

P: Oto Słowo Boże! — W: Bogu niech będą dzięki!

Pomoc w rozważaniach:

- Szczęśliwy jest człowiek, który mógłby powiedzieć - jak to słyszymy z wyznania św. Pawła, Apostoła Narodów: Jestem niewinny, ponieważ innym przekazałem całą Wolę Bożą, jak to ze Słowa Bożego sam poznałem i tak przyczyniłem się do wypełnienia polecenia, jakie Jezus dał Apostołom: "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata." (Mt 28,19‑20).

- Jak bardzo odpowiedzialnie św. Paweł rozumiał swoje powołanie, świadczą jego następujące wypowiedzi: "Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!" (1 Kor 9,16b) oraz: "Wszystko czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział." (1 Kor 9,23).

- Dzisiejsze Słowo Boże św. Paweł kieruje przede wszystkim do biskupów i kapłanów. Ale jest Ono skierowane również i do wszystkich wychowawców, a więc przede wszystkim do rodziców, bo to oni w pierwszym rzędzie ponoszą odpowiedzialność za duchowe kształtowanie powołań kapłańskich i zakonnych. - Tu można spokojnie po­wiedzieć, że jakie mamy rodziny, takich mamy zakonników, kapłanów i biskupów. Jeżeli rodziny żyją Duchem Bożym, Prawdą Słowa Bożego, wtedy z takich rodzin wychodzą dobre, święte powołania kapłańskie i zakonne. Jeżeli rodzina żyje światem i prawami biznesu, tam powołania kapłańskie i zakonne najczęściej giną, a jeśli zdołają się uratować, to raczej myślą o kapłaństwie czy o biskupstwie, jako o prywatnej karierze swojego życia. Na szczęście są też wypadki, że jakieś powołanie wychodzi z rodziny bardzo oddalonej od Boga, a przeżywając w duszy gorycz tego oddalenia od Boga, nawraca się i żyje naprawdę tak, jak to się Bogu podoba. - To są jednak bardzo rzadkie wyjątki, ale wśród nich są nieraz najbardziej autentyczni święci!

- Św. Paweł daje nam dziś też inne, wspaniałe pouczenia o stosunku do bogactw materialnych, o stosunku do pracy własnymi rękoma, o wspieraniu słabych itp.: "Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych." Dalej zachęca nas, aby "pamiętać o Słowach Pana Jezusa, który powiedział: «Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu»." -

- W końcu św. Paweł daje nam znów przykład swej pokory w modlitwie do Boga: "Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi."

Gdy nauczymy się od św. Pawła tego wszystkiego, co i jak on czynił, wyznając słowem i czynem swoją wiarę i miłość do Boga, wtedy Nowa Ewangelizacja w naszej rodzinie, w naszym narodzie i na świecie będzie naprawdę owocną.

·       Co ja czynię w mojej rodzinie albo pośród krewnych, przyjaciół i znajomych, aby Wola Boża została przez wszystkich dobrze poznana i wiernie wypełniona, zgodnie z tym, czego naucza Jezus i Jego Apostołowie i aby w ten sposób jak największa ilość ludzi mogła być uratowana, zbawiona i uświęcona na wieki?

·      W świetle Słowa Bożego - czyniąc dobre postanowienie - przeprośmy Boga za wszelkie nasze zaniedbania, winy i grzechy, z pokorą prosząc o ich przebaczenie.

Modlitwa dnia: