Słowo Boże: Łk 1,2638

Słowo Boże:                                  Łk 1,26‑38

"W szóstym miesiącu posłał Bóg Anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «BĄDŹ POZDROWIONA, PEŁNA ŁASKI, PAN Z TOBĄ, BŁOGOSŁAWIONA JESTEŚ MIĘDZY NIEWIASTAMI». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz Anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem Łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz Imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do Anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i Moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja Służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego Słowa». Wtedy odszedł od Niej Anioł."

P: Oto Słowo Boże! — W: Bogu niech będą dzięki!

Pomoc w rozważaniach:

- Dzisiejsze Słowo Boże przekazuje nam radość płynącą ze Zwiastowania Poczęcia się Zbawiciela w Niepokalanej Dziewicy Maryi, Mocą Ducha Świętego.

- Przygotowanie do tego cudownego wydarzenia rozpoczął Bóg już w chwili Niepokalanego Poczęcia Maryi, którą wybrał na Matkę Jezusa.

- Dzisiaj więc z całym Kościołem wspominamy z wdzięcznością Bogu oraz czcimy z miłością Niepokalanie Poczętą Najświętszą Dziewicę Maryję. - Można powiedzieć, że w tym momencie stoimy na progu przełomu dziejów grzechu i Łaski.

- Z Poczęciem Maryi, uwolnionej od zmazy grzechu pierworodnego - uprzednio - ze względu na późniejsze zasługi Jej Syna, Jezusa - zaczęła się Era Zbawienia ludzkości.

Tę prawdę wyraża pięknie antyfona do pieśni Zachariasza, w brewiarzowych tekstach wspólnych o Najświętszej Maryi Pannie: "Brama Niebios przez Ewę zamknęła się dla wszystkich, a przez Dziewicę Maryję została na nowo otwarta."

Dziękujmy więc Bogu za tę Łaskę i uwielbiajmy Go wraz z Maryją! - Bądźmy jednak wdzięczni również Maryi, w ręce której Bóg złożył dalsze losy ludzkości.

- Ta wspaniała Dzieweczka z Izraela, Maryja, dziś jest Królową Wszechświata, ale i naszą królową oraz umiłowaną i kochającą nas Matką z Nieba! - Nie zapominajmy o tym nigdy! - Kochajmy Ją jak tylko potrafimy, aby choć trochę upodobnić naszą miłość do tej Miłości, jaką Bóg Ją ukochał na wieki!

- To, co nieraz podziwiamy w życiu Świętych, umiłowanie Prawdy Słowa Bożego, pokorę, posłuszeństwo Prawdzie i Sprawiedliwości Bożej, poszanowanie dla życia drugiego człowieka, piękną delikatność, itp. - to wszystko jest w zwierciadle ich życia jedynie odbiciem tego, co jako najpiękniejszą rzeczywistość widzimy w życiu Jezusa i Jego Matki Najświętszej, Niepokalanej Dziewicy Maryi.

- Posłuszeństwo, pokora, wiara, nadzieja, miłość czy modlitwa i inne cnoty wydają się dziś nie odgrywać prawie żadnej roli w życiu człowieka. Człowiek goni dziś więcej za szczęściem ziemskim oraz biznesem i karierą, wierząc i mając tę nadzieję, że one dadzą mu szczęście i pokój. - Rzeczywistość życia mówi jednak coś innego.

- Życie Maryi, młodego dziewczęcia izraelskiego, było całkiem związane z Bogiem.

Maryja jest pierwszą wśród wierzących Nowego Testamentu, która dzięki Swej wierze stała się prawzorem świętości dla wszystkich ludzi, zwłaszcza chrześcijan, niezależnie od ich wyznania, prawzorem posłuszeństwa wobec Woli Ojca z Nieba.

Pieśń pochwały tej wiary i jej owocu wyśpiewała św. Elżbieta. - Słysząc głos Maryi, napełniona Duchem Świętym, "wydała okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i Błogosławiony jest Owoc Twojego Łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się Słowa powiedziane Ci od Pana»." (Łk 1,42‑45).

- Maryja przyjąwszy Odwieczne Słowo Boże najpierw do Swojego Niepokalanego Serca, a dopiero potem z Mocy Ducha Świętego do Swojego Łona, wydała światu oczekiwanego Zbawiciela, Jezusa, który otworzył Niebo tym wszystkim, "KTÓRZY SŁUCHAJĄ SŁOWA BOŻEGO I ZACHOWUJĄ JE." (Łk 11,28). - Uszczęśliwiające dopełnienie zjednoczenia z Bogiem, Maryja znajdowała w nieustannej modlitwie, śpiewając w Swoim sercu Bogu: "Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy Swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego Imię - a Swoje Miłosierdzie na pokolenia i pokolenia (zachowuje) dla tych, co się Go boją." (Łk 1,46‑50).

- Dziś wszyscy jesteśmy świadkami wprost cudownego wypełniania się tego wielkiego proroctwa, które Maryja, ta pokorna Służebnica Pana, z taką jasnością i odwagą, bo w Duchu Świętym, wypowiedziała o chwale, jaką Bóg Ją obdarzył.

·       Kim jest dla mnie Maryja, którą Bóg, Ojciec Niebieski, tak bardzo umiłował, że w Płomieniu Miłości Ducha Świętego zawierzył Jej Swego Jednorodzonego, Odwiecznego Syna, który stawszy się człowiekiem, nazwany został Jezusem?
- Jaką rolę odgrywa w moim życiu przykład Jezusa, Maryi, Apostołów i innych Świętych i czy rozumiem dobrze wartość działania żywych cnót w moim życiu, w życiu mojej rodziny i całego Narodu? - Co oznacza dla mnie modlitwa innych i czy w ogóle pojmuję wagę i znaczenie modlitwy, którą można by porównać do wzajemnego oddziaływania jednych na drugich na zasadzie jakiejś nadzwyczajnej telepatii, która największą moc ma wtedy, gdy jest przekazywana innym przez Boga, w Mocy Miłości Bożej?

·      W świetle Słowa Bożego - czyniąc dobre postanowienie - przeprośmy Boga za wszelkie nasze zaniedbania, winy i grzechy, z pokorą prosząc o ich przebaczenie.

Modlitwa dnia: