Słowo Boże: 1 Tm 6,17-19

Słowo Boże:                                  1 Tm 6,17-19

"Bogatym na tym świecie nakazuj, by nie byli wyniośli, NIE POKŁADALI NADZIEI W NIEPEWNOŚCI BOGACTWA, LECZ W BOGU, który nam wszyst­kiego obficie udziela do używania, niech czynią dobrze, bogacą się w dobre czyny, niech będą hojni, uspołecznieni, odkładając do skarbca dla siebie samych dobrą podstawę na przyszłość, aby osiągnęli prawdziwe Życie."

P: Oto Słowo Boże! — W: Bogu niech będą dzięki!

Pomoc w rozważaniach:

- Słowo Boże uczy nas dziś, aby człowiek nie pokładał swych nadziei w niepewnych bogactwach materialnych. - Wiemy jednak "że wszystko, co Bóg uczynił, było bardzo dobre" (Rdz 1,31). Stąd poznajemy, że bogactwo materialne samo w sobie, jako stworzenie Boga, jest dobre. Bogactwo i dobrobyt mogą się więc przyczynić do czynienia wielu dobrych rzeczy, gdy są używane zgodnie z Prawami Stwórcy, ku Jego Chwale i ku dobru innych ludzi. - Jeżeli bogactwo i dobrobyt znajdują się w rę­kach człowieka, który nie respektuje Bożych Praw Prawdy i Sprawiedliwości, wtedy to bogactwo i dobrobyt stają się przyczyną wielu złych rzeczy wśród ludzi na całym świecie (por. rozważanie z 2 marca). - Dlatego każdy powinien wziąć sobie mocno do serca następujące ostrzeżenie: "Do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązuj­cie." (Ps 62,11b) - i to pouczające wyjaśnienie: "Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, gdy otacza mnie złość podstępnych, którzy ufają swoim dostatkom i chełpią się z ogromu swych bogactw? Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu - jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy - by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady. Każdy bowiem widzi: mędrcy umierają, tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa. ... Kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za nim. ... Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną." (Ps 49,6-11.18.21).

- Święty Jan Apostoł bardzo otwarcie wątpi w miłość człowieka do Boga, gdy ten w swym skąpstwie i chciwości nie chce użyczać ze swego majątku cierpiącym biedę: "Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi nie-dostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim Miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą." (1 J 3,17-18).
- Gdy ludzie korzystają z bogactw ziemi i czynią z nich umiarkowany dobrobyt dla wszystkich, zgodnie z Zasadami Ewangelii Jezusa Chrystusa, zgodnie z Wolą Boga, Stwórcy wszystkiego, wtedy stają się oni naprawdę ludźmi świętymi i zgodnie z zapewnieniem Jezusa mogą oczekiwać wielkich Dóbr Nieba na wieki: "Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami!" (Łk 19,17) - albo: "Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach małych, nad wieloma cię postawię: wejdź do Radości twego Pana!" (Mt 25,21).

- Pomyślmy też, co dalej mówi Jezus: "Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie!" (Mt 7,12) oraz: "Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych." (Mt 12,7).

·       Czy posiadam ziemski dobrobyt i bogactwo, a jeśli tak, to jak je używam, jak nimi zarządzam, czy zgodnie z Prawem Bożym, czy też niezgodnie z Prawem Bożym? - Czy cel mojego życia widzę w robieniu kariery i w gromadzeniu dóbr ziemskich, czy też w dobrym poznaniu i w wiernym wypełnieniu Woli Bożej, zgodnie Zasadami Ewangelii Jezusa Chrystusa?

W świetle Słowa Bożego - czyniąc dobre postanowienie - przeprośmy Boga za wszelkie nasze zaniedbania, winy i grzechy, z pokorą prosząc o ich przebaczenie

 Modlitwa dnia: