Słowo Boże: Hbr 3,1.6-8a

Słowo Boże:                                  Hbr 3,1.6-8a

"Bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego, zwróćcie uwagę na Apostoła i Arcykapłana naszego wyznania, Jezusa ... (On) jako Syn, był nad Swoim domem. JEGO DOMEM MY JESTEŚMY, JEŚLI UFNOŚĆ I CHWALEBNĄ NADZIEJĘ AŻ DO KOŃCA WYTRWALE ZACHOWAMY. Dlatego postępujcie, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli Głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych."

P: Oto Słowo Boże! — W: Bogu niech będą dzięki!

Pomoc w rozważaniach:

- W tym Słowie Bożym św. Paweł wyjaśnia nam nasze niebieskie powołanie, które polega na tym, że pokładamy naszą nadzieję tylko w Jezusie Chrystusie. ON jest ustanowiony przez Ojca Niebieskiego jako Głowa nad Domem Pana, to jest - jako Głowa nad Kościołem całego Chrześcijaństwa. Dlatego wszyscy chrześcijanie powinni słuchać Jego Głosu i nie zatwardzać swych serc przez pychę, ambicję, za­zdrość i wszystkie inne wady, ale raczej starać się w pokorze o życie cnotliwe, które buduje drogę do jedności. Bóg ofiaruje i przypomina to powołanie do Życia Niebie­skiego każdemu człowiekowi, a więc także widzialnemu Kościołowi, jako nowemu Narodowi Bożemu, czyli wszystkim, którzy mają nadzieję na Jego Obietnice, wierzą w Prawdę Słowa Bożego i uświęcają się przez cnotliwe życie. - "W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego ocze­kujemy." (Rz 8,24‑25).

- Św. Paweł, po różnych ciężkich swoich doświadczeniach zwraca nam dziś uwagę na problemy, które się pojawią przy Nowej Ewangelizacji w krajach, które nazywają się chrześcijańskimi. Zarazem zachęca tych, którzy nie utracili wiary w Słowo Boże, aby gorliwie doskonalili swoją nadzieję, którą mają przez wiarę i miłość do Boga w Jezusie Chrystusie: "Niemożliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświe­ceni, a nawet zakosztowali Daru Niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości SŁOWA BOŻEGO i mocy przyszłego wieku, a jednak odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko. Ziemia zaś, która pije deszcz często na nią spadający i rodzi użyteczne rośliny dla tych, którzy ją uprawiają, otrzymuje Błogosławieństwo od Boga. A ta, która rodzi ciernie i osty, jest nieużyteczna i bliska przekleństwa, a kresem jej spalenie. Ale chociaż tak mówimy, to jednak po was, najmilsi, spodziewamy się czegoś lepsze­go i bliskiego zbawienia. Nie jest bowiem Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla Imienia Jego, gdyście usługiwali świętym i jeszcze usługujecie. Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą GORLIWOŚĆ W DOSKONALENIU NADZIEI aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic." (Hbr 6,4‑12). -

- Słowo Boże przypomina nam dziś tę wspaniałą Prawdę, że jesteśmy Domem Boga, Domem Ducha Świętego. O piękno tego Domu, czyli o piękno naszej duszy, mamy troszczyć się przez ciągłe odnawianie i umacnianie wiary w Słowo Boże oraz przez gorliwe doskonalenie naszej nadziei na otrzymanie Dziedzictwa Obietnic Bożych.

Aby to lepiej zrozumieć, zechciejmy posłuchać jeszcze jednego wyjaśnienia św. Pawła, które zarazem jest ostrzeżeniem dla wszystkich: "Czyż nie wiecie, żeście Świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy Świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest świętą, a wy nią jesteście. Niechaj się nikt nie łudzi!" (1 Kor 3,16‑18a).

- O cudownym działaniu Ducha Świętego w nas św. Paweł tak pisze: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z Wolą Bożą." (Rz 8,26‑27).

·      Czy często myślę o tym, jak wielkim szczęściem i jak wielką chwałą może Bóg mnie obdarzyć, gdy gorliwie troszczę się o świętość mego życia, jak o piękno Świątyni Ducha Świętego, który od Chrztu Świętego we mnie mieszka i Swoim błaganiem wstawia się za mną przed Ojcem Niebieskim? - Czy jestem wdzięczny Duchowi Świętemu i kocham Go za to miłością najgorętszą, jaką On sam we mnie rozpala, bym w ten sposób mógł osiągnąć najwspanialsze Dary Ojca Niebieskiego w Niebie, wysłużone mi przez Jezusa Chrystusa na ziemi?

W świetle Słowa Bożego - czyniąc dobre postanowienie - przeprośmy Boga za wszelkie nasze zaniedbania, winy i grzechy, z pokorą prosząc o ich przebaczenie

Modlitwa dnia: