Słowo Boże: Hbr 10,2324

Słowo Boże:                                  Hbr 10,23‑24

"Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się ZACHĘCAĆ DO MIŁOŚCI i do dobrych uczynków."

P: Oto Słowo Boże! — W: Bogu niech będą dzięki!

Pomoc w rozważaniach:

- Obietnicą, którą dał nam Ojciec Niebieski przez Swego Syna Jezusa Chrystusa w Mocy Miłości Ducha Świętego, jest Życie Wieczne, życie w Szczęściu Nieba. - Oczywiście to życie w Niebie bez Miłości jest nie do pomyślenia, jak nie do pomyślenia jest Niebo bez Boga, bo Bóg jest Miłością.

- Zadaniem każdego z nas jest powrót do Porządku Bożego i zachęcanie do tego także innych. Porządek Boży - to Miłość, czyli Porządek Prawdy i Sprawiedliwości, a zarazem Porządek Szczęścia i Pokoju Bożego. Tam, gdzie w rodzinie i w każdej innej formie ludzkiego współżycia są praktykowane: miłość do Boga i do bliźniego, gdzie prawa innych są szanowane, gdzie można spotkać ofiarność, samozaparcie, gotowość do wyrzeczenia itp., tam mieszka Bóg Miłości i Pokoju, tam znajdujemy jedność, a nawet jednomyślność i Szczęście Boże.

- Droga do Porządku Bożego nie jest łatwa, często nawet bardzo trudna. Im bardziej człowiek oddala się od Porządku Bożego, tym trudniejszy jest powrót. - Ale gdy wraca, jak syn marnotrawny, o tyle większa jest wtedy radość wśród dobrych ludzi i wśród Aniołów: "Powiadam wam: Tak samo w Niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia." (Łk 15,7) i: "Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u Aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca." (Łk 15,10).

Gdy się udaje pokonać błędy, słabości, pożądliwości i różne namiętności, wtedy zamiast kłótni, niezgody i rozłamu - powraca wzajemne zrozumienie między ludźmi, usłużność, gotowość do pomocy, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, a w końcu jedność, radość, szczęście i pokój!

Więc kto chce wejść do Nieba, musi ze wszystkich sił starać się o to, by iść określoną przez Jezusa drogą miłości. - "To jest Moje Przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi Moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję." (J 15,12‑14).

- Popatrzmy jeszcze, co dawało radość św. Pawłowi: "Bracia, zawsze winniśmy za was Bogu dziękować, co jest rzeczą słuszną, bo wiara wasza bardzo wzrasta, a miłość wzajemna u każdego z was obfituje, i to tak, że my sami w Kościołach Bożych chlubimy się wami z powodu waszej cierpliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie. Są one zapowiedzią sprawiedliwego Sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych Królestwa Bożego, za które też cierpicie." (2 Tes 1,3‑5).

Tak powinniśmy też i my troszczyć się o to, by wśród nas obfitowały: wzajemne posza­nowanie, wzajemna zachęta do dobrych czynów, zwracanie sobie uwagi po bratersku, życzliwe traktowanie i wzajemna pomoc, czyli wzajemna braterska miłość.

·      Czy chętnie idę tą drogą miłości, którą szedł Jezus, a która prowadzi mnie do Szczęścia i Pokoju Nieba? - Czy daję dobry przykład innym, czy też jedynie od innych domagam się dobrych czynów, zapominając o tym, co mówi Jezus:(Mt7,12) "Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie!"?

·      W świetle Słowa Bożego - czyniąc dobre postanowienie - przeprośmy Boga za wszelkie nasze zaniedbania, winy i grzechy, z pokorą prosząc o ich przebaczenie.

Modlitwa dnia: